Героин герыч Питкяранта

Як я купив героїн і став зарабляць більш за маўклява родыцаў

Окей, слухай, бро, я ўсё скажу, як было. Ведаеш, я з самага пачатку быў аднім з той маладзі, што бягае па ўлаўленых закладках. І не толькі ўляўленых, я таксама батав, каб атрымаць свой дыплом. Вядома, ён мне прысабачыў галаву, але гэта і натхняла мяне на большае.

Аднаго разу, узе пасля боты, я пазнаёў мужыка з глыткамі. Ён расказаў мне пра героін - нарэшце што-небудзь новае, не проста люся LSD. А я так люблю паціснуць нервішкі своія! Што ж, я прыняў рашэнне спрабаваць гэта навіну. І што я скажу? Я змяняў сваё жыццё да непазнавання.

Для пачатку, я атрымаў героін праз сваіх знаёмых, што барыжаць наракатыкамі. Я павінен быў быць ўважлівым і абяры памер, які адпавядае маім патрабаванням. Я хацеў пераканацца, што ён ня будзе занадта слабым, але і не занадта моцным. Зрэшты, я ж не хацеў быць хуткім. І я знаў, што вымушаны будзе кампанаваць мой новы бізнес із маімі акадэмічнымі заняткамі.

Калі ўжо ўсё было гатова, я прыняў рашэнне рофліць на маіх бандероўках. Чамусьці гэта малае задавальненне для мяне - бачыць іх у захаванай турме і смяяцца над сваімі секрэтамі. І ў цяперашні час, пры гэтым тле, я стаў зарабляць гарэй за сваіх старцаў.

Тое, што самае важнае, - гэта не кіла грошай, якія я заробляў, але тыя ўражанні, якія я атрымліваў ад сваёй новай "кар'еры". І хацелася мне перадаць гэта нешта прыгожае сваім усяму наступнаму палету.

Так што, я пачаў мерчаваць героін. Калі мае дзяўчына пачала звяртаць увагу на мае змены - біцьку, што адбылося прыемна! Я пачаў хадзіць лепшая вобраз нашага горада, з фірмавым хутаркам і класнай шмоткай. І, можа, я трохі задаўжыў з адзеннем, купіўшы вялізную колькасць брэндавых рэчаў і розных "байцоў". Аднак я адчуваў сябе ўзлётным птушкай.

І вось я пераканаўся ў тым, што жыццё - гэта больш за наркатыкі і грошы. Жыццё - гэта пра шчасце і задавальненне. І, сапраўды, гэта не магло быць лепш за ўсё маё новае лепшае здароўе!

Але, ведаеш, мне трэба было навучацца, як выкарыстоўваць гэты новы бізнес, каб зарабіць шмат грошай. Я ўзяў на сябе сацыяльную ролю "барыжара" і пачаў працаваць з людзьмі, якія мелі патрэбу ў маіх таварах. І, праўда, я пачуў сябе моцным і атрымаў магутнасць кантраляваць людзей. Але, просьціш, ты ніколі ня зразумееш гэтага, пакуль сам не перажывеш гэтыя моманты і не зробіш свае ўласныя рашэнні.

Так што яна рыскуе даведацца пра маю новую "кар'еру"? А ўсё ад таго, што я зрабіў, што мне трэба было папярэдне абзнаёміць яе з маім новым жыццём. Хаця бы за тое, што я хацеў быць адкрывым з ёю.

Так што, я ўсё таксама паласіўся атрымаць падтрымку ў адзін з маіх друзей, якія ўжо ведалі пра маю сітуацыю. Ігар, называлі яго "Ігар Дзядуля", меў усе дашынскія связі, якімі мне трэба было забяспечыць сябе.

У канцы канцоў, я прыняў рашэнне раскрыць усё ёй. І ёй знадобілася час, каб зразумець гэта. Але, ва ўжо цяпер яцька, я самавольна вырашыў сваю сітуацыю і зрабіў з усімі магчымымі сустраканнямі, а то і магчымымі сустраканнямі, каб стварыць сябе найлепшае жыццё.

На канец, гэта ўсё аб грошах. Хто імі кіруе - той кіруе жыццём. Але, ведаеш, я чую, што тут гэта толькі пачатак. І яцьке, я не збрашу мерыцца, пакуль ня збіруся ўзлётам!

Чуваки, ну слушайте, я вам расскажу историю, которая из того дыма, в который я погружался, никак не выходит. Вот было дело, когда-то я совсем был на дне, провалялся там в своих закладках и катался по детским площадкам, как этот пионерский атмосферный паровозик. Кумаром я был насыщен, а думал лишь о своей следующей дозе. С небольшим баблом в кармане, я решил завести нового дилера. Он был местный и торговал кокаином, коксом, атомом и прочей химией. Я подбрасывал ему свои кровные деньги, а он в ответ протягивал вдохновение. Без б сама жизнь бы стала еще более серой и безвкусной. Так вот, однажды я решаю смутить мозги еще больше и заказываю у дилера героин. Надо сказать, я чувствовал себя настоящим крутым бандитом, погружаясь в эту темную сторону жизни. Дилер с радостью соглашается, ведь на таких, как я, он практически сливает. Встречаемся мы на детской площадке, и я получаю свой "счастливый билет" в мир опия. Тут у меня идея появилась – а почему бы не применить этот новый героин прямо здесь, на детской площадке? Я же качели тут вижу, вот они – мои дорогие друзья. Сел я на них и сделал свою первую инъекцию. Чувствовал я себя таким героем, точно в фильме про наркоманов. И тут началось самое интересное. Качели, будьте добры, запускайте меня в небо! Чувствую я, будто опий мне аж в голову ударил. Я кайфовал, братцы, как никогда. То, что происходило со мной, было просто атасом: я забывал о своей никчемной жизни, чувствовал себя настоящим королем Гопийного королевства. Детская площадка стала моим королевским дворцом, а героин – моим проклятым троном. Стало страшно, но мне все равно было без б. Я продолжал кататься на качелях, мотать головой и теряться в своих галлюцинациях. У меня возникло ощущение, что эта детская площадка находится в другой реальности. Повсюду вижу цветные краски, слышу голоса, невидимых друзей, и всё это благодаря зловещему героину, который приносит мне крэк-кокаиновое наслаждение. Было им забавно смотреть на меня, ну а мне было все равно. Я наслаждался этим безумием, этим безумным путешествием в мир, который мне так хотелось не видеть. А потом пришло понимание, что все это было не то, чего я хотел. Чуваки, главное – не порваться с реальностью, не стать тупыми существами, которые не могут жить без своих доз. Я понял, что этот героин меня убивает, меняет, делает меня несчастным. Так что я решил покончить с этой черной дырой в своей жизни.

Я выбрал свободу, выбрал путь, где нет места для закладок и наркотиков.

Наткнувшись на невероятную поддержку своих друзей, я начал новую жизнь – без дымного тумана, без теней прошлого. И с тех пор, когда я прохожу мимо той детской площадки, где когда-то балдел от героина,

я вижу историю других парней

, заброшенных в эту тьму. Но я не хочу к ним возвращаться, я не хочу кататься на качелях и задыхаться от дыма. Так что, ребятки, будьте благоразумными, не спутайте свою молодость с этими наркотическими гопниками. Живите своей жизнью, и не позволяйте этим вредным веществам уничтожать вас. У вас есть выбор, и я верю – вы его сделаете. Так что прощай, детская площадка, прощай, героин. Я больше не катаюсь на качелях, но зато качусь в жизни без проблем.